Tocht met de Elusion - Marokko / Canarische Eilanden
Inleiding
Ik ga een zeiltocht maken met Tjakko Wielinga en zijn vrouw Iris Rijken.Al een hele tijd geleden ben ik uitgenodigd mee te zeilen. Tjakko is de kapitein van de Elusion, een Jeanneau Sun Odyssey 36i. De oorspronkelijke planning van een tocht naar de Kaap Verden is van de baan. Het wordt in dit geval een tocht vanaf Agadir, Marokko naar de Canarische eilanden. In Marokko gaan we eerst een leuke trip maken. De planning is flexibel, als we 11 december maar in Las Palmas zijn om met het vliegtuig terug te keren naar Nederland.
De Elusion in de haven van Agadir
Vertrek naar Marokko
Zaterdag 19 oktober is het dan zover; ik vertrek met Iris naar Agadir vanaf vliegveld Weeze in Duitsland. Tjakko is ruim een week eerder vertrokken om de boot met een vriend vanaf de Canarische eilanden naar Agadir te zeilen.We zien Tjakko op het vliegveld. Hans is dan al door de douane om met hetzelfde toestel van Ryanair te vertrekken, terug naar Nederland. Hij pikt de auto op die wij hebben achtergelaten op het vliegveld.
Vliegveld van Agadir
Agadir
Agadir is een havenstad aan de westkust van Marokko, en is de grootste badplaats van dit land. De stad heeft ongeveer 700.000 inwoners. Het is de grootste, hoofdzakelijk Berbertalige, stad van Marokko.
Ingang naar de Marina van Agadir
We liggen in de Marina naast de vissershaven. We blijven een aantal dagen in Agadir om de stad een beetje te verkennen. De stad is niet erg aantrekkelijk voor toeristen omdat het een vrij moderne stad is. Dat wil zeggen; de stranden zijn wel prettig voor de zonaanbidders, maar op het gebied van mooie oude gebouwen is er niet veel over. In 1960 werd de oude stad namelijk vrijwel geheel verwoest door twee aardbevingen en de daarop volgende branden en vloedgolven. Hierbij vielen 15.000 doden.
In de haven hebben we een redelijk strak ritme. We staan meestal vrij vroeg op en douchen en ontbijten dan, vaak onder het genot van de zanger van de dichtstbijzijnde minaret/moskee. Dit is een paradijs voor meneer Wilders.
Als we inkopen moeten doen gaan we meestal naar een grote supermarkt met de taxi (Marjeanne). De kosten van de taxi liggen meestal rond de 20 dirham, zo'n 2 euro.
We brengen onze tijd door met relaxen, chillen, lezen en noodzakelijke bezoekjes aan de stad.
In de namiddag, rond 17.00 uur is het happy hour. 's Avonds flaneren we nog wat op de boulevard samen met heel veel Marokkanen.
Flaneren op de boulevard van Agadir
In Agadir is het carnaval; we gaan er met de taxi heen, maar het is een beetje lastig er iets van te zien door de mensen die zich verdringen langs de weg.
Impressie van carnaval in Agadir
We maken nog een wandeling naar het fort dat boven op een heuvel nabij de haven ligt (263 m). Het is gebouwd door Mohammed ech-Cheick in 1540. Nu resteren alleen nog de muren.In de monumentale toegansgspoort staat in het Nederlands de tekst: 'Vrees God en eerbiedig de koning'.
Toegang tot het fort boven de haven van Agadir
Voor Allah, vaderland en volk (in het Arabisch)
Een van de mensen die graag hun diensten aanbieden, Mustafa, heeft wat geld verdiend bij Tjakko met het schoonmaken van de boot. Hij nodigt ons uit om samen met hem sardines te gaan eten in de vissershaven. Dit is inderdaad een simpel maar heerlijk maal.
Blik over de vissershaven
Kok in actie bij het bereiden van de sardines
Een bezoekje waard is de souk van Agadir met allerlei dingen die je niet nodig hebt.
De groente-afdeling in de Souk
Onderdelenwinkel in de Souk
Waterdrager (water is niet aan te raden)
Trip door Zuid-Marokko
Op een gegeven moment verveelt het hangen natuurlijk. De reden om naar Agadir te gaan was uiteindelijk om iets van Zuid-Marokko te zien. We huren een autootje en gaan daarmee op pad.Maandag 28 oktober vertrekken we van Agadir naar Tata.
Route Agadir-Tata door het Anti-Atlasgebergte
Ruig en dor Anti-Atlasgebergte
Bergdorp Anti-Atlas
Soort versterkte nederzetting in de Anti-Atlas
Berbervrouw
Waterput bij watervoerende bodemlaag
Als we aankomen in het gereserveerde hotel, net voor Tata, gebruiken we daar onze avondmaaltijd. Het is voor onze begrippen niet allemaal even geweldig, maar we kunnen er tenminste fatsoenlijk slapen. Iris inspecteert de kamer eerst op kakkerlakken en ander ongebeeste.
Ontbijt in het hotel met Iris en Tjakko
De ingang naar het hotel (er is ook een camping)
Dinsdag 29 oktober rijden we vanuit het hotel naar cascades in de buurt, een tocht van zo'n 30 km. We rijden via de doorgaande weg naar Agadir een ongeplaveide weg op naar een klein dorp. Vandaaruit wandelen Tjakko en ik naar de val. Langs de wadi zie je de tuinen en het bevloeiingssysteem van de bewoners.
bewoners op weg naar hun tuinen door de wadi
De wadi met veel tuinen aan weerskanten
Bevloeiingssysteem langs de wadi
Bij de waterval aangekomen blijkt dat er niet veel water stroomt. Het is eigenlijk regentijd, maar het is al te lang droog. Toch is de bedding niet helemaal droog en is het een prachtige wandeling.
De waterval, nu met heel weinig water
Terug pikken we Iris weer op en mogen we ook nog even een bezoekje brengen aan het schooltje; het is bijna pauze.
Het schoolklasje, Frans is een belangrijk vak
Daarna gaan op pad naar grotten buiten Tata die ons zijn gewezen door de mensen van het hotel. Het staat aangegeven langs de weg, maar we vinden de grotten niet direct. Wel zien we dat het water, als het stroomt diepe geulen in de rotsen trekt. Verderop blijkt later dat de grotten daar zijn. Het zijn resten van grotten, die door het hard stromend water zijn verwoest en ingestort. De stalactieten en -mieten zijn nog duidelijk zichtbaar. Langs de wadi zijn nog de ruïnes van een oud dorp aanwezig.
Diepe geulen door het krachtig stromende water
Tjakko en Iris lopen door de diep uitgesleten wadi
Diep ingesneden wadi
Interieur van een ruïne
Ruïnes langs de wadi
Resten van stalactieten in de resterende grotten
Resten van stalactieten in de resterende grotten
Woensdag 30 oktober - we genieten een goede nachtrust en een eenvoudig ontbijt. We krijgen wat broodjes met jam, honing en olie. Volgens de bediende is dit Arganolie, een plantaardige olie die wordt gewonnen uit pitten van vruchten die aan de arganboom, Argania spinosa, groeien.
Omdat wij het niet zo lekker vinden op brood smeert Tjakko het maar op zijn benen.
De zeer zoete Marokkaanse thee met munt drinken we wel, die kenden we al van Agadir.
Het inschenken van de zoete Marokkaanse thee
We vertrekken daarna via het stadje Tata naar Zagora, door en langs het Jbel Bani gebergte, over een geplaveide weg, althans volgens onze kaart.
Route Tata-Zagora
Als we ongeveer de helft van de route hebben afgelegd komen we er achter dat de weg nog niet af is, sterker nog, dat het nauwelijks een weg is te noemen. Vanaf Foum Zguid is de weg nog in aanleg; de stukken die gereed zijn, zijn nog afgesloten. Af en toe moet onze huurwagen, een Dacia Logan, stukken trotseren die de verhuurder vast niet zou hebben goedgekeurd. Maar het autootje houdt zich kranig.
Dromedarissen op en langs de weg
Berbers met hun kuddes kamelen in de woestijn
Droge woestenij
De hoofdweg naar Zagora
We verliezen alleen een wieldop die toch al met tiewraps aan het wiel vastzat.
In Zagora vinden we weer hotel uit onze gids. Het heeft een zwembad in een van de mooie tuinen.
Zwembad met koud water
Dadelpalm bij het zwembad
Uitzicht op overheidsgebouw vanuit het hotel
Donderdag 31 oktober rijden we vanaf Zagora richting zuid door het dal van de Draa naar Mhamid, een tocht van ongeveer 92 km.
Route Zagora-Mhamid (ramd van de Sahara)
Dit is het laatste stadje voor de Sahara; van hieruit vertrekken konvooien en soms nog een karavaan de woestijn in, o.a. naar Timboektoe. Voor ons eenvoudig autootje was dit het punt om terug te keren naar Zagora.
Dal van de Draa
Berbertenten bij zandduinen
Nog veel voorkomend: ezel als transportmiddel
Doorsteek door Jbel Bani gebergte
Dorpje Tagounite onderweg
Schoolbus
Rand van de Sahara in Mhamid
Vrijdag 1 november ondernemen we de tocht van Zagora via Ouarzazate naar Boumaine Dades. We komen door het dal van de Draa en de Vallee du Dades.
Route Zagora-Boumaine Dades
Hier hadden we een hotel besproken; we kunnen het echter niet vinden. In het dorp vinden we een ander hotel tegen een redelijke prijs. We eten 's avonds in het dorp.
Vrouwen onderweg dragen zware lasten
Oud dorp langs de route
Bij het passeren helt dit gevaarlijk over
Zaterdag 2 november maken we een tocht door Gorges du Dades.
Dit is een dal met afwisselend een zeer steile kloof en dan weer een vergezicht over de bergen. Het dal is redelijk dicht bewoond en zeer groen.
Onderweg komen we nog twee belgen op de fiets tegen. in het dorp op het keerpunt is een markt aan de gang die we nog even bezoeken. Erg schoon en hygienisch is het allemaal niet. Tegenover de markt eten we wat. We rijden dezelfde route terug naar het hotel.
Zondag 3 november gaan we op weg naar Marrakesh door de Hoge Atlas.
Wanneer we naar Marrakesh rijden, gaan we weer via Ouarzazate. In Marrakesh aangekomen kunnen we het hotel niet vinden dat we hadden opgezocht op internet. Een Marokkaan wil ons wel even brengen. Door ervaring wijs geworden vragen we wat dat moet kosten. Hij vraagt een absurd bedrag, wij dingen af en tenslotte komen we een bedrag van 20 dirham overeen. Bij aankomst is hij niet tevreden en wil meer. Hij kan even de p.. op.
Meneer blijft nog wat mokken maar druipt af. Het hotel ligt in de Medina, het oude centrum. In het hotel krijg ik een kamer helemaal boven, net groot genoeg. Iris en Tjakko krijgen een kamer op de eerste verdieping, maar zeer lawaaiig. De volgende dag zullen ze een andere kamer krijgen.
's Avonds gaan we natuurlijk nog wel even de stad in.
Route vice-versa in de Gorges du Dades
Dit is een dal met afwisselend een zeer steile kloof en dan weer een vergezicht over de bergen. Het dal is redelijk dicht bewoond en zeer groen.
Prachtig gelegen dorpen in leembouw
Tuinen in de Gorges du Dades
Zeer steile kloven in de Gorges du Dades
Fantastische canyons in de Gorges du Dades
Twee dappere Belgen op de fiets door Marokko
Onderweg komen we nog twee belgen op de fiets tegen. in het dorp op het keerpunt is een markt aan de gang die we nog even bezoeken. Erg schoon en hygienisch is het allemaal niet. Tegenover de markt eten we wat. We rijden dezelfde route terug naar het hotel.
Markt in Msemrir
Levensmiddelen
Troepjes
Toegangspoort tot de markt
Zondag 3 november gaan we op weg naar Marrakesh door de Hoge Atlas.
Route Boumaine Dades-Marrakesh
Kudde geiten
Dorp onderweg voor een korte lunchpauze
Het Hoge Atlas gebergte
Wanneer we naar Marrakesh rijden, gaan we weer via Ouarzazate. In Marrakesh aangekomen kunnen we het hotel niet vinden dat we hadden opgezocht op internet. Een Marokkaan wil ons wel even brengen. Door ervaring wijs geworden vragen we wat dat moet kosten. Hij vraagt een absurd bedrag, wij dingen af en tenslotte komen we een bedrag van 20 dirham overeen. Bij aankomst is hij niet tevreden en wil meer. Hij kan even de p.. op.
Een van de toegangspoorten tot de Medina van Marrakesh
Meneer blijft nog wat mokken maar druipt af. Het hotel ligt in de Medina, het oude centrum. In het hotel krijg ik een kamer helemaal boven, net groot genoeg. Iris en Tjakko krijgen een kamer op de eerste verdieping, maar zeer lawaaiig. De volgende dag zullen ze een andere kamer krijgen.
's Avonds gaan we natuurlijk nog wel even de stad in.
Markt in de Medina bij nacht
Markt in de Medina bij nacht
Maandag 4 november en dinsdag 5 november brengen we door in Marrakesh.
We bezoeken natuurlijk de souk en verschillende andere bezienswaardigheden. We zien bijvoorbeeld de Joodse synagoge in de Medina. In een wirwar van straatjes kun je makkelijk verdwalen, maar men weet al waar je naar toe wilt.
Plaatsje van de Joodse Synagoge
Interieur van de Joodse Synagoge
Verder is er het paleis el-Badi, gebouwd door sultan Ahmed el-Mansoer in 1578. Van het monumentale paleis is niet veel meer over dan de hoge muren met daarop veel ooievaarsnesten.
Ruïnes paleis el-Badi
Ooievaars op de muren van het paleis
Binnenplein paleis el-Badi
Ook bekijken we de Saadieden graftombes in een mausoleum, verscholen achter hoge muren in een mooie Arabisch-Andalusiche tuin. Het is de 16e eeuw gebouwd door sultan Ahmed el-Mansoer. In 1917 is het mausoleum herontdekt en grondig gerestaureerd.
Prachtige zuilen in het mausoleum
Graftombes in het mausoleum
Graftombes in het mausoleum
Binnentuin van het mausoleum
Vervolgens hebben we nog het paleis van Bahia bezocht. Dit is omstreeks 1810 gebouwd door Sisi Mousa en zijn zoon Ba Ahmed. De bouw duurde zeven jaar. Het is een harmonieus gebouw waar alles gelijkvloers is ten behoeve van de dikke heer des huizes.
We maken nog een rit met de koets door de stad, maar dat is niet zo leuk als we dachten.
's Avonds brengen we een bezoek aan een sjiek restaurant met de nodige entertainment: muziek en buikdans.
Onder zie je nog wat leuke plaatjes van de stad.
Woensdag 6 november keren we terug naar de Marina Agadir.
We nemen niet de snelweg terug naar Agadir, maar een landschappelijk meer aantrekkelijke route door Het Hoge Atlasgebergte via Asni. Het gebergte is daar op plaatsen ruim 3000 m hoog.
Donderdag 7 november doen we inkopen met de auto: diesel en boodschappen voor onderweg op zee.
Vrijdag 8 november is Iris jarig en dat vieren we met een lekkere maaltijd bij restaturant Scampi. Tjakko laat zich van zijn beste kant zien en trakteert ons.
Zaterdag 9 november is onze laatste dag in Agadir. 's Avonds is er op het strand een groot popconcert, maar je kunt bijna niet op het strand komen, want alles is afgezet met dranghekken. We blijven dus niet al te lang rondhangen op de boulevard.
Zondag 10 november vertrekken we vanuit Agadir, Marokko naar de Canarische eilanden, een tocht van ongeveer 220 mijl. Maar niet nadat een vervelende dienstklopper ons tot 2 keer toe ophoudt met vervelende gezeur over 'afgesproken tijd' -we waren iets te vroeg- en een document dat nog bij de douane bleek te liggen.
Maandag 11 november zitten we de hele dag op het water. De wind zit tegen en het is vrij bewolkt en koud. Een groot deel doen we op de motor, af en toe in combinatie met zeilen.
Dinsdag 12 november komen we aan in Arrecife op Lanzarote ongeveer 07.00 uur. We hebben het laatste stuk in zeer langzaam tempo op de fok gedaan om bij lichten aan te komen.
Onder wat beelden van Arrecife.
Woensdag 13 november maken we een tocht op Lanzarote met de auto.
Op het noordelijkste punt van het eiland kun je een bezoek brengen aan dit op 479 m hoog gelegen uitkijkpunt. Het werd ontworpen door César Manrique (zoals bijna alles op Lanzarote) en in 1973 aangelegd. Mirador del Rio biedt een schitterend uitzicht op het eilandje La Graciosa en de verlaten zoutpannen van El Rio.
Donderdag 14 november is een relaxdag; we hebben een uitnodiging voor de borrel van de Atlantic Odyssee in Porto Colere; dit is een toertocht waarbij de deelnemers min of meer in konvooi de oceaan oversteken.
Vrijdag 15 november doen we inkopen inkopen doen en wachten op toestemming om naar Graciosa te gaan. In de namiddag blijkt dat we geen toestemming hebben gekregen. Om het risico van weggestuurd worden te voorkomen stellen we plan B op. We gaan de volgende dag naar het eiland Lobos om daar even te snorkelen en te relaxen.
Zaterdag 16 november vertrekken we rond half tien vanuit de haven. De wind staat goed en direct uit de haven gaan de zeilen op. We varen langs Lanzarote naar het eiland Lobos en ankeren daar. Even lekker poedelen in het water. We gebruiken de lunch aan boord en dan is het een uurtje siesta.
In de namiddag komen we aan in Puerto Rubicon, vlakbij Playa Blanca aan de zuidkust van Lanzarote. Hier blijven we de zondag om daarna weer verder te gaan.
De route gaat verder via Llanos de la Concepcion, Tindaya, La Oliva naar de noordwestkust bij El Cotillo en de vuurtoren bij Punta la Barra.
We rijden weer terug en gaan dan via Lajares en Corralejo naar de zandduinen op het noordoostelijk deel van het eiland. De stranden zijn een paradijs voor zonzoekers en surfers.
Na het bezoek aan het grote duingebied rijden we door naar Puerto del Rosario om nog wat boodschappen te doen bij de Lidl. Vervolgens gaan we op Gran Tarajal aan.
Zaterdag 23 november is opnieuw een dagje van relaxen. In de morgen breng ik eerst even de auto terug en neem dan gelijk even een kijkje in de haven van Las Playitas.
We doen boodschappen voor het vervolg van de reis, maar 's avonds gaan we eerst nog even het dorp in, want er is groot feest, voornamelijk voor kinderen. Toch is het wel leuk even over de boulevard te sjouwen langs alle festiviteiten en daarna een op een terrasje verder te genieten.
Zondag 24 november is de dag dat we weer verder gaan. De bedoeling is dat we naar Las Palmas gaan op Gran Canaria. Omdat het een vrij lange ruk is leggen we eerst aan in Morro Jable, de laatste haven op het zuidpuntje van Fuerteventura. Onderweg gaan we door stevige valwinden vanuit de bergen.
We komen nog een catamaran tegen, die omver is geblazen door een combinatie van een ongelukkige manoeuvre en een onverwachte windstoot.
Morro Jable is slechts een tussenhaven voor ons. Tegen de avond maken we even een wandeling rond de haven omdat we even voor Iris de mogelijkheden willen bekijken voor een overtocht naar Gran Canaria met de veerboot. Ooit zou Morro Jable een mooie Marina worden. Nu resten alleen een paar gammele pontons nadat de haven door meerdere stormen is getroffen. Dat het hier hard kan waaien merken we ook 's nachts wanneer de wind door het tuig giert.
Maandag 25 november is de dag van de oversteek naar Gran Canaria. Het waait nog steeds hard en we hebben besloten dat Iris inderdaad met de veerboot gaat en wij met ons tweeen in de zeilboot. Rond 08.30 uur zijn we klaar om te vertrekken; de boot van Iris vertrekt pas om 09.00 uur en ze besluit nog even te helpen bij het afvaren, want de wind drukt de boot stevig tegen het ponton. Eerst probeert Tjakko op de motor de achterzijde vrij te krijgen van het ponton. Dit lukt niet. Vervolgens lukt het wel met een paar helpers langs de kant om de voorzijde los te krijgen. Door vol gas te geven komen we vervolgens helemaal los van het ponton en draaien de haven uit. Langs de kust krijgen we de volle wind die door de valwinden uit de bergen zeer onregelmatig is. Tenslotte varen we langs de uiterste landpunt langs de Faro de Punta Jandia.
Er staat zoveel wind dat we voldoende hebben aan de fok; dan nog vaart de boot ruim zeven knopen.
De veerboot, een catamaran met Iris aan boord stuift ons dan voorbij. We moeten een afstand van ongeveer 60 mijl afleggen en er staat een fikse deining van 2 tot 2,5 meter; niet lekker. De boot krijgt flinke zijwaartse klappen en een keer gaan we bijna plat; het water komt in de kuip. Gelukkig kan de boot wat hebben.
We krijgen elk een bak water over ons heen als we achter het spatzeil staande even de omgeving inspecteren. Ook komen er heel wat bakken water over de boot heen. Het inschenken van de koffie uit een thermos gaat niet erg soepeltjes en we besluiten de lunch maar over te slaan en wat snoepgoed te snaaien.
Eindelijk na ruim acht varen komt Gran Canaria in zicht. De zon breekt door de wolken en vaag zien we de vulkanen op het eiland.
Tenslotte komen we in de haven en in de beschutting is het water gelijk rustig. We leggen aan bij de ponton voor het havenkantoor van de Marina omdat de boot niet meer 'afgehandeld' wordt. We blijven die nacht maar op dat stekje en Iris komt ons weer opzoeken.
Dinsdag 26 november gaat Tjakko direct 's morgens vroeg naar het havenkantoor en hij krijgt toestemming een plekje te pakken die hij al op het oog had. We verhalen de boot en leggen die aan op de mooring. De eerste dag is een rustdag om even wat boodschapjes te doen en wat voorbereidingen voor het onderhoud van de boot: er wordt een afspraak gemaakt met de werf en we bezoeken wat winkels voor scheepsbenodigdheden.
Woensdag 27 november gaan we eerst achter antifouling aan, een middel om aangroei op de romp te voorkomen. Dat lukt deze ochtend niet en daarna gaan we maar lunchen aan het strand bij Las Canteras.
Donderdag 28 november gebeuren er allerlei klusjes in en aan de boot. In de middag bezoeken we de oude stad. We beklimmen daar de kathedraal voor een mooi uitzicht over de stad. En daarna nuttigen we natuurlijk weer het gebruikelijke drankje op het terras.
Vrijdag 29 november gaan ieder zijn/haar eigen gang. Ik ga lopend naar de oude stad. Gisteren hebben we al even snel de toren van de kathedraal bezocht en zgaen we onderweg ook het museum van het huis van Columbus. Dat museum ga ik deze dag bezoeken.
Na het museum van Columbus ga ik naar de kathedraal van Santa Ana. Zowel de kerk als het bijbehorend museum bekijk ik.
De stad Las Palmas heeft op het gebied van architectuur het een en ander te bieden. Er is natuurlijk de 'oude' stad en daarnaast is er uit verschillende periodes van alles te zien. Onder zie je wat beelden die een impressie geven van de stad Las Palmas.
Zaterdag 30 november maken we een tocht op het eiland. We rijden in westelijke richting aan de noordzijde van Gran Canaria naar een plaatsje Firgas dat bekend is vanwege de tegeltableaus.
In het dorp staat nog een mooi kerkje.
We rijden verder westwaarts en komen dan aan de westkust in een vissersdorpje Agaete (Puerto de las Nieves). Ook hier is weer een kerkje waarin door de vissers modelbootjes als votiefgeschenk zijn geplaatst.
Na Agaete rijden we langs de kust in zuidwestelijke richting. Al snel klimt de weg naar een hoogte van ruim 500 m op een rotswand die vrijwel loodrecht uit zee oprijst.
In de verte kunnen we vaag het eiland Teneriffe zien. Daar ver boven uit torent de vulkaan de Teide met haar hoogte van 3718 m boven zeeniveau. Ze ligt zelfs 7000 m boven de bodem van de oceaan en is daarmee de hoogste berg van Spanje.
Op een gegeven moment bereiken we Aldea. Vanaf daar rijden we naar het centrum van het eiland. Aldea ligt nog laag in het dal van de Aldea. Ons doel is dan te gaan naar Roque Nublo. De weg stijgt snel over zeer smalle weggetjes. Af en toe is passeren onmogelijk en moet een van beide partijen op een apart inhammetje wachten.
Het rijden over een relatief korte afstand duurt op deze manier vrij lang. We komen ten slotte aan op een parkeerplaats, vanwaar Tjakko en ik het laatste stuk naar de Roque Nublo lopen. Dit is een vrij steile klim over een paar kilometer. Roque Nublo is een monolieth van ongeveer 80 m hoog; de naam betekent 'wolkenrots' en dat klopt wel. Op het moment dat wij er waren kwam er ook steeds meer bewolking.
Na onze afdaling naar de parkeerplaats waar Iris op ons wachtte gingen we oostwaarts weer naar de kustvlakte en via Telde terug naar Las Palmas.
Zondag 01 december rijden we zuidwaarts vanuit Las Palmas en bezoeken we een archeologische site:
Op de top van de berg bevindt zich een almogaren (altaar). In een in de rotsen uitgehouwen kom zijn een cirkelvormige geul en een uitholling in de vorm van een slang te zien. Waarschijnlijk werden hier melk en boter geofferd. De tekens aan de randen van de almogaren zijn tot nu toe nog niet ontcijferd.
In de zuidwand van de berg bevinden zich een aantal rotswoningen die door gangen, trappen en paadjes met elkaar verbonden zijn. In enkele ervan zijn heel goed zijkamertjes, slaapnissen en de gaten voor de scharnieren te zien. Het heiligdom van de Guanchen ligt aan de weg van Telde naar Ingenio.
Na het bezoek aan deze oude site gaan we naar een plaats met grotwoningen die tot op de dag van vandaag worden bewoond. Dit complex ligt in het dal van de Guayadeque. De Barranco de Guayadeque is een van de smalste kloven van Gran Canaria. Op sommige stukken is de kloof tevens erg steil. De kloof loopt vanuit het dorp Agüimes in het oosten van Gran Canaria landinwaarts. De kloof is door watererosie ontstaan.
Binnentuin van het paleis
Binnenplaats van het paleis
Plafondschilderingen in het paleis
Kijkje in het interieur van het paleis
We maken nog een rit met de koets door de stad, maar dat is niet zo leuk als we dachten.
's Avonds brengen we een bezoek aan een sjiek restaurant met de nodige entertainment: muziek en buikdans.
Het publiek mag (lees: moet) meedoen
Kiezen tussen twee toetjes
Muzikanten
Onder zie je nog wat leuke plaatjes van de stad.
Straatbeeld met een van de koetsen
Ook de fiets is een belangrijk middel van transport
In de stad zie je wel een paar honderd koetsen
Houtbewerking met een handaangedreven draaibank
De markt gezien vanaf het terras van een restaurantje
Woensdag 6 november keren we terug naar de Marina Agadir.
Route Marrakesh-Agadir
We nemen niet de snelweg terug naar Agadir, maar een landschappelijk meer aantrekkelijke route door Het Hoge Atlasgebergte via Asni. Het gebergte is daar op plaatsen ruim 3000 m hoog.
Bijna droogstaand stuwmeer
Oude dorpjes onderweg
Prachtige groene rivierdalen
In de verte het dal van de Sous
Zeer steile afdaling naar het dal van de Sous
Op naar Agadir
Donderdag 7 november doen we inkopen met de auto: diesel en boodschappen voor onderweg op zee.
Vrijdag 8 november is Iris jarig en dat vieren we met een lekkere maaltijd bij restaturant Scampi. Tjakko laat zich van zijn beste kant zien en trakteert ons.
Lang zal ze leven...
Zaterdag 9 november is onze laatste dag in Agadir. 's Avonds is er op het strand een groot popconcert, maar je kunt bijna niet op het strand komen, want alles is afgezet met dranghekken. We blijven dus niet al te lang rondhangen op de boulevard.
De hele week oefenen voor het grote concert
Zondag 10 november vertrekken we vanuit Agadir, Marokko naar de Canarische eilanden, een tocht van ongeveer 220 mijl. Maar niet nadat een vervelende dienstklopper ons tot 2 keer toe ophoudt met vervelende gezeur over 'afgesproken tijd' -we waren iets te vroeg- en een document dat nog bij de douane bleek te liggen.
Route Agadir-Lanzarote en de vervolgroute naar Gran Canaria
Vertrek vanuit Agadir
Maandag 11 november zitten we de hele dag op het water. De wind zit tegen en het is vrij bewolkt en koud. Een groot deel doen we op de motor, af en toe in combinatie met zeilen.
Dinsdag 12 november komen we aan in Arrecife op Lanzarote ongeveer 07.00 uur. We hebben het laatste stuk in zeer langzaam tempo op de fok gedaan om bij lichten aan te komen.
Onder wat beelden van Arrecife.
Binnenhaventje Arrecife
Mooie beplanting langs de straten
Het kasteel van Arrecife (Castillo de San Gabriel)
Mooie beplanting
Blijk op de stad Arrecife bij avond
Woensdag 13 november maken we een tocht op Lanzarote met de auto.
Mooi glooiend landschap tussen de vulkanen
Salinas de Janubio - westkust (zoutpannen)
Blowholes bij El Golfo
Teguise
Vulkanen noordzijde Lanzarote
Op het noordelijkste punt van het eiland kun je een bezoek brengen aan dit op 479 m hoog gelegen uitkijkpunt. Het werd ontworpen door César Manrique (zoals bijna alles op Lanzarote) en in 1973 aangelegd. Mirador del Rio biedt een schitterend uitzicht op het eilandje La Graciosa en de verlaten zoutpannen van El Rio.
Mirador del Rio met uitzicht op het eilandje Graciosa
Mirador del Rio met uitzicht naar het zuidwesten
Bezoekersruimte ontworpen door Cesar Manrique
Feesttent voor de borrel van Atlantic Odyssee
Vrijdag 15 november doen we inkopen inkopen doen en wachten op toestemming om naar Graciosa te gaan. In de namiddag blijkt dat we geen toestemming hebben gekregen. Om het risico van weggestuurd worden te voorkomen stellen we plan B op. We gaan de volgende dag naar het eiland Lobos om daar even te snorkelen en te relaxen.
Zaterdag 16 november vertrekken we rond half tien vanuit de haven. De wind staat goed en direct uit de haven gaan de zeilen op. We varen langs Lanzarote naar het eiland Lobos en ankeren daar. Even lekker poedelen in het water. We gebruiken de lunch aan boord en dan is het een uurtje siesta.
Vertrek vanaf Arrecife
Het gaat lekker bergafwaarts (voor de wind)
Snorkelen bij Lobos, een onbewoond eilandje
In de namiddag komen we aan in Puerto Rubicon, vlakbij Playa Blanca aan de zuidkust van Lanzarote. Hier blijven we de zondag om daarna weer verder te gaan.
Zondag 17 november flaneren we een beetje over de boulevard naar Playa Blanca. 's Middags nemen we daar een eenvoudige lunch van sardientjes.
Aan het strand van Playa Blanca
Maandag 18 november staan we al vroeg op voor de tocht naar Gran Tarajal op het eiland Fuerteventura. Dat is zo'n 8 uur varen. Het is een mooie tocht langs de kust. Het laatste stuk is er veel wind. Uiteindelijk komen we dan in de namiddag aan in Gran Tarajal.
Langs de kust van Fuerteventura
Gestolde lavastromen Fuerteventura
Aankomst Gran Tarajal
Dinsdag 19 november is een dag van weinig doen. We bespreken een auto voor een tocht op het eiland en doen de noodzakelijke inkopen. In het dorp zie je een heleboel leuke muurschilderingen.
Woensdag 20 november maker we een wandeling naar een bergtop achter het dorp, zo'n 155 m hoog.
Het is vanaf de boot iets meer dan een uur wandelen naar de top.
Donderdag 21 november brengen we door met relaxen, boodschappen doen en 's avonds een bezoekje aan een terras, waar de drankjes erg goedkoop blijken te zijn.
Vrijdag 22 november moet ik al vroeg op pad om de huurauto te halen. Ik moet in Las Playitas zijn, een dorpje zo'n 6 km. verderop. Het is even zoeken waar ik moet zijn, maar dan ben ik tegen 10.15 uur weer terug bij de boot. We gaan meteen op stap. Als eerste rijden we naar Faro de la Entallada, vlak bij Las Playitas.
Onze route gaat vervolgens over het noordelijk deel van het eiland eerst naar Tuineje, Pajara en via Vega de Rio Palma naar Betancuria.
Onderweg komen het dorpje Vega de Rio Palmas tegen. Dit dorp is nog heerlijk ongerept heeft de authentieke uitstraling waar je op vakantie naar zoekt. Centraal in het dorp ligt het Sanctuario de la Vega, een uit de zeventiende eeuw stammend kerkje dat gewijd is aan de eilandheilige Virgin de la Peña. De kerk is vrij toegankelijk.
Onze volgende bestemming is het stadje Betancuria. Dit is de vroegere hoofdstad van Fuerteventura. De stad is genoemd naar de Normandische veroveraar Jean de Bethencourt. De lokatie was gekozen om de hoofdstad te beschermen tegen aanvallen door piraten. Toch is de stad in 1593 door de piraat Jaban aangevallen en volledig verwoest. De kerk is pas is 1691 herbouwd.
Woensdag 20 november maker we een wandeling naar een bergtop achter het dorp, zo'n 155 m hoog.
Het is vanaf de boot iets meer dan een uur wandelen naar de top.
Gran Tarajal vanaf de bergtop
De haven door de telelens
Donderdag 21 november brengen we door met relaxen, boodschappen doen en 's avonds een bezoekje aan een terras, waar de drankjes erg goedkoop blijken te zijn.
Vrijdag 22 november moet ik al vroeg op pad om de huurauto te halen. Ik moet in Las Playitas zijn, een dorpje zo'n 6 km. verderop. Het is even zoeken waar ik moet zijn, maar dan ben ik tegen 10.15 uur weer terug bij de boot. We gaan meteen op stap. Als eerste rijden we naar Faro de la Entallada, vlak bij Las Playitas.
Faro de la Entallada
Iris en Tjakko
Iris en Dethmer
Onze route gaat vervolgens over het noordelijk deel van het eiland eerst naar Tuineje, Pajara en via Vega de Rio Palma naar Betancuria.
De weg is over het algemeen bijzonder goed en af en toe wat smal
Ook hier weer mooie vergezichten naar het westen
Twee raven hebben het voorzien op de koekjes van Iris
Het uitzicht spreekt voor zich...
Voor het oppompen van water wordt dit type molen veel gebruikt
Onderweg komen het dorpje Vega de Rio Palmas tegen. Dit dorp is nog heerlijk ongerept heeft de authentieke uitstraling waar je op vakantie naar zoekt. Centraal in het dorp ligt het Sanctuario de la Vega, een uit de zeventiende eeuw stammend kerkje dat gewijd is aan de eilandheilige Virgin de la Peña. De kerk is vrij toegankelijk.
Onze volgende bestemming is het stadje Betancuria. Dit is de vroegere hoofdstad van Fuerteventura. De stad is genoemd naar de Normandische veroveraar Jean de Bethencourt. De lokatie was gekozen om de hoofdstad te beschermen tegen aanvallen door piraten. Toch is de stad in 1593 door de piraat Jaban aangevallen en volledig verwoest. De kerk is pas is 1691 herbouwd.
Om zeker te zijn: dit is Betancuria
Het dal waarin het stadje Betancuria ligt
Beeld van het archeologisch museum
Dorpsgezicht boven in het dorp
Zicht op dal met landbouwgewassen
De Santa Maria kerk
Interieur Santa Maria kerk
Prachtig plafond Santa Maria kerk
Oude dorsplank in een restaurantje
Terugblijk op Betancuria
Guise en Ayose de stamhoofden van de oorspronkelijke inwoners
Uitzicht in n.w. richting
Faro del Toston bij Punta la Barra
De zee bij Punta la Barra
Zaterdag 23 november is opnieuw een dagje van relaxen. In de morgen breng ik eerst even de auto terug en neem dan gelijk even een kijkje in de haven van Las Playitas.
Kijkje in de haven van Las Playitas
Originele brievenbus
We doen boodschappen voor het vervolg van de reis, maar 's avonds gaan we eerst nog even het dorp in, want er is groot feest, voornamelijk voor kinderen. Toch is het wel leuk even over de boulevard te sjouwen langs alle festiviteiten en daarna een op een terrasje verder te genieten.
Bullriding
Damesmuziekgroepje
Zondag 24 november is de dag dat we weer verder gaan. De bedoeling is dat we naar Las Palmas gaan op Gran Canaria. Omdat het een vrij lange ruk is leggen we eerst aan in Morro Jable, de laatste haven op het zuidpuntje van Fuerteventura. Onderweg gaan we door stevige valwinden vanuit de bergen.
We komen nog een catamaran tegen, die omver is geblazen door een combinatie van een ongelukkige manoeuvre en een onverwachte windstoot.
Vertrek vanaf Gran Tarajal
Sterke valwinden vanuit de bergen maken het water onrustig
Omgevallen catamaran
Morro Jable
Haven Morro Jable
Morro Jable is slechts een tussenhaven voor ons. Tegen de avond maken we even een wandeling rond de haven omdat we even voor Iris de mogelijkheden willen bekijken voor een overtocht naar Gran Canaria met de veerboot. Ooit zou Morro Jable een mooie Marina worden. Nu resten alleen een paar gammele pontons nadat de haven door meerdere stormen is getroffen. Dat het hier hard kan waaien merken we ook 's nachts wanneer de wind door het tuig giert.
Maandag 25 november is de dag van de oversteek naar Gran Canaria. Het waait nog steeds hard en we hebben besloten dat Iris inderdaad met de veerboot gaat en wij met ons tweeen in de zeilboot. Rond 08.30 uur zijn we klaar om te vertrekken; de boot van Iris vertrekt pas om 09.00 uur en ze besluit nog even te helpen bij het afvaren, want de wind drukt de boot stevig tegen het ponton. Eerst probeert Tjakko op de motor de achterzijde vrij te krijgen van het ponton. Dit lukt niet. Vervolgens lukt het wel met een paar helpers langs de kant om de voorzijde los te krijgen. Door vol gas te geven komen we vervolgens helemaal los van het ponton en draaien de haven uit. Langs de kust krijgen we de volle wind die door de valwinden uit de bergen zeer onregelmatig is. Tenslotte varen we langs de uiterste landpunt langs de Faro de Punta Jandia.
Er staat zoveel wind dat we voldoende hebben aan de fok; dan nog vaart de boot ruim zeven knopen.
De veerboot, een catamaran met Iris aan boord stuift ons dan voorbij. We moeten een afstand van ongeveer 60 mijl afleggen en er staat een fikse deining van 2 tot 2,5 meter; niet lekker. De boot krijgt flinke zijwaartse klappen en een keer gaan we bijna plat; het water komt in de kuip. Gelukkig kan de boot wat hebben.
Faro de Punta Jandia
Ruig weer op de open oceaan
De zon verschijnt, maar de wind neemt niet af
Eindelijk na ruim acht varen komt Gran Canaria in zicht. De zon breekt door de wolken en vaag zien we de vulkanen op het eiland.
Gran Canaria komt in zicht
Las Palmas is al vaag zichtbaar
De haven van Las Palmas in de verte
Tenslotte komen we in de haven en in de beschutting is het water gelijk rustig. We leggen aan bij de ponton voor het havenkantoor van de Marina omdat de boot niet meer 'afgehandeld' wordt. We blijven die nacht maar op dat stekje en Iris komt ons weer opzoeken.
Dinsdag 26 november gaat Tjakko direct 's morgens vroeg naar het havenkantoor en hij krijgt toestemming een plekje te pakken die hij al op het oog had. We verhalen de boot en leggen die aan op de mooring. De eerste dag is een rustdag om even wat boodschapjes te doen en wat voorbereidingen voor het onderhoud van de boot: er wordt een afspraak gemaakt met de werf en we bezoeken wat winkels voor scheepsbenodigdheden.
Blik op de Marina van Las Palmas
Woensdag 27 november gaan we eerst achter antifouling aan, een middel om aangroei op de romp te voorkomen. Dat lukt deze ochtend niet en daarna gaan we maar lunchen aan het strand bij Las Canteras.
Kunstwerk door de wind gedreven
Kussenlava, ontstaan door lavastroom in water
Strand bij Las Canteras
Donderdag 28 november gebeuren er allerlei klusjes in en aan de boot. In de middag bezoeken we de oude stad. We beklimmen daar de kathedraal voor een mooi uitzicht over de stad. En daarna nuttigen we natuurlijk weer het gebruikelijke drankje op het terras.
Uitzicht vanaf de kathedraal naar het eiland toe
Uitzicht vanaf de kathedraal naar zee
Vrijdag 29 november gaan ieder zijn/haar eigen gang. Ik ga lopend naar de oude stad. Gisteren hebben we al even snel de toren van de kathedraal bezocht en zgaen we onderweg ook het museum van het huis van Columbus. Dat museum ga ik deze dag bezoeken.
Binnenplaats van het museum van Columbus
Waterput in het museum van Columbus
Model van de Nina in het museum van Columbus
Detail zoldering in het museum van Columbus
Kaart van Pierre Bertis, Amsterdam, 1618, in het museum van Columbus
Na het museum van Columbus ga ik naar de kathedraal van Santa Ana. Zowel de kerk als het bijbehorend museum bekijk ik.
Blik op een van de torens van de kathedraal
Interieurfoto van de kathedraal
Het orgel van de kathedraal
De prachtige gewelven van de kathedraal
Mummie van een bisschop in de kathedraal
Manuscript muziek in het kathedraalmuseum (1614, 25 kg.)
Drieluik van St.Christophorus (16e-17e eeuw) in het kathedraalmuseum
Kindeke Jezus (ivoor, 16e-17e eeuw) in het kathedraalmuseum
Bisschoppelijke vertrekken
De bisschop kon vanuit zijn vertrekken het volk bespieden
De stad Las Palmas heeft op het gebied van architectuur het een en ander te bieden. Er is natuurlijk de 'oude' stad en daarnaast is er uit verschillende periodes van alles te zien. Onder zie je wat beelden die een impressie geven van de stad Las Palmas.
Hotel
Stadscentrum
Oud fort, nu restaurant
Overheidsgebouwen Gran Canaria
Stadscentrum
Oude wijk
Kiosk
Jugendstil oude binnenstad
Zaterdag 30 november maken we een tocht op het eiland. We rijden in westelijke richting aan de noordzijde van Gran Canaria naar een plaatsje Firgas dat bekend is vanwege de tegeltableaus.
In het dorp staat nog een mooi kerkje.
Straatje in Firgas met tegeltableaus
Oude man aan de wandel
Straatje in Firgas met tegeltableaus
Kerkje in Firgas
De honden zijn hier netjes opgevoed
We rijden verder westwaarts en komen dan aan de westkust in een vissersdorpje Agaete (Puerto de las Nieves). Ook hier is weer een kerkje waarin door de vissers modelbootjes als votiefgeschenk zijn geplaatst.
Puerto de las Nieves
Straatbeeld in Agaete
Altaar in kerkje van Agaete
Bootjes als votiefgeschenken in kerkje van Agaete
Na Agaete rijden we langs de kust in zuidwestelijke richting. Al snel klimt de weg naar een hoogte van ruim 500 m op een rotswand die vrijwel loodrecht uit zee oprijst.
In de verte kunnen we vaag het eiland Teneriffe zien. Daar ver boven uit torent de vulkaan de Teide met haar hoogte van 3718 m boven zeeniveau. Ze ligt zelfs 7000 m boven de bodem van de oceaan en is daarmee de hoogste berg van Spanje.
\Route zuidwest met in de verte Agaete
In de verte Teneriffe met de vulkaan de Teide (3718 m)
De steile kust vanaf een hoogte van ca. 500 m zuidwaarts
De steile kust vanaf een hoogte van ca. 500 m noordwaarts
Op een gegeven moment bereiken we Aldea. Vanaf daar rijden we naar het centrum van het eiland. Aldea ligt nog laag in het dal van de Aldea. Ons doel is dan te gaan naar Roque Nublo. De weg stijgt snel over zeer smalle weggetjes. Af en toe is passeren onmogelijk en moet een van beide partijen op een apart inhammetje wachten.
Het rijden over een relatief korte afstand duurt op deze manier vrij lang. We komen ten slotte aan op een parkeerplaats, vanwaar Tjakko en ik het laatste stuk naar de Roque Nublo lopen. Dit is een vrij steile klim over een paar kilometer. Roque Nublo is een monolieth van ongeveer 80 m hoog; de naam betekent 'wolkenrots' en dat klopt wel. Op het moment dat wij er waren kwam er ook steeds meer bewolking.
Roque Nublo in de verte
Uitzicht vanaf het wandelpad
Roque Nublo
Uitzicht vanaf Roque Nublo
Uitzicht vanaf Roque Nublo
Hoogte Roque Nublo ca 1800 m
Uitzicht vanaf Roque Nublo
Uitzicht vanaf Roque Nublo
Uitzicht vanaf Roque Nublo
Uitzicht vanaf Roque Nublo
Na onze afdaling naar de parkeerplaats waar Iris op ons wachtte gingen we oostwaarts weer naar de kustvlakte en via Telde terug naar Las Palmas.
Zondag 01 december rijden we zuidwaarts vanuit Las Palmas en bezoeken we een archeologische site:
CUEVA DE CUATRO PUERTAS
Bovenop de berg van Humiaga bevindt zich één van de belangrijkste heiligdommen van de oerbewoners van Gran Canaria. Vier grote, hoekige torens hebben de 17 x 7 meter grote, kunstmatig aangelegde grot zijn naam bezorgd. Het is niet bekend waar ze voor dienden. Het plein voor de grot, waar duidelijke sporen aanwezig zijn die erop duiden dat het bewerkt was, heeft vermoedelijk als tagoror (verzamelplaats) gediend.
Uitzicht vanaf de heuvel met site
Cuatro Puertas, grot waarnaar de site is genoemd
Cuatro Puertas, binnenzijde grot
Op de top van de berg bevindt zich een almogaren (altaar). In een in de rotsen uitgehouwen kom zijn een cirkelvormige geul en een uitholling in de vorm van een slang te zien. Waarschijnlijk werden hier melk en boter geofferd. De tekens aan de randen van de almogaren zijn tot nu toe nog niet ontcijferd.
Cuatro Puertas: almogaren
Cuatro Puertas: uitzicht
Cuatro Puertas: rotswoning
Cuatro Puertas: complex van rotswoningen
Cuatro Puertas: complex van rotswoningen
Cuatro Puertas: complex van rotswoningen
Na het bezoek aan deze oude site gaan we naar een plaats met grotwoningen die tot op de dag van vandaag worden bewoond. Dit complex ligt in het dal van de Guayadeque. De Barranco de Guayadeque is een van de smalste kloven van Gran Canaria. Op sommige stukken is de kloof tevens erg steil. De kloof loopt vanuit het dorp Agüimes in het oosten van Gran Canaria landinwaarts. De kloof is door watererosie ontstaan.
Het vruchtbare land in het dal en de aanwezigheid van water zorgden ervoor dat in de Barranco de Guayadeque zich al vroeg mensen gevestigd hebben. Men leefde toen in grotwoningen, die zowel comfortabel waren omdat men beschut tegen de zon leefde, echter waren de grotwoningen ook strategisch gezien veilig. Nu nog leeft men in de nederzetting Guayadeque deels in of tegen de rotsen. Bij een van de bewoners mogen we even binnenkijken.
Na het bezoek aan de grotten rijden we door het dal terug naar de snelweg en gaan vervolgens naar Maspalomas aan de zuidkust van Gran Canaria. Het is een erg touristische plaats. We komen echter om te kijken naar de zandduinen, die nu een bescherm natuurgebied vormen.
We verlaten Maspalomas om door te rijden naar Puerto de Mogan. Dits een heel schilderachtig haventje waar we onze lunch gebruiken. Het is wel behoorlijk toeristisch, maar dat maakt het ook wel weer levendig.
Na Puerto de Mogan rijden we de bergen in naar Mogan. We rijden nog een stuk door om vervolgens via een andere weg door de bergen terug te keren naar Arguineguin om weer op de snelweg naar Las Palmas te komen. De route door de bergen is landschappelijk erg mooi. Onder zie je een aantal foto's van de route.
Maandag 2 december vinden er allerlei voorbereidingen plaats om de boot aan te pakken. Vandaag worden er twee vrij nieuwe accu's ingebouwd, omdat de oude 'op' zijn. Ze hebben meer capaciteit dan de oude en zijn ook groter. Daarom moet de accu voor de motor worden verplaatst naar de andere zijde van de boot.
Dinsdag 3 december is de laatste dag van Iris hier. Morgen gaat ze terug naar Nederland en gaat de boot de wal op.
Woensdag 4 december is het vertrek van Iris. Tjakko en Iris staan rond half vijf op. Ik sta zelf wat later op om even afscheid te nemen. Om half zes komt de taxi. Het vliegtuig vertrekt om 07.05 uur. Nadat Iris is vertrokken gaan we nog even pitten tot 07.00 uur. We ontbijten en varen dan om kwart over acht naar de werf waar de boot om 08.30 uur uit het water gaat. De werf ligt namelijk naast de jachthaven. Alles verloopt voorspoedig en al snel liggen we in het 'dok', waar de boot uit het water wordt getild. De foto's onder geven een indruk van de werkzaamheden.
Als de boot uit het water is kunnen we beginnen met de werkzaamheden. Het onderschip wordt gladgeschuurd om een nieuwe anti-foulinglaag te kunnen aanbrengen. Dit mogen we niet zelf doen. Dit betekent dat we andere dingen kunnen doen zoals het kopen van nieuwe anodes en musketons voor het bevestigen van het zonnescherm. Ook maken we de schroef vast schoon om daar eveneens een anti-foulinglaag op aan te brengen. Intussen is een monteur bezig om een nieuwe afsluitklep voor het toilet te monteren. Al met al is de dag snel ten einde. We eten het maal dat door Iris is voorbereid ontspannen nogwat, dronken een borrel en dan niet te laat naar bed, want er moet morgen flink worden gewerkt.
Donderdag 5 december begint de klus. We leven gewoon op de boot op de wal. Tegenover de werf zijn douches en toiletten waar we gebruik van kunnen maken.
Vandaag is het poetsen geblazen. De buitenkant van de boot wordt eerst gereinigd en vervolgens in de was gezet.
In de werf ligt een mooi jacht. Er ontbreekt een groot stuk van het gewicht aan de kiel. Het blijkt dat deze met een vaart van 7 tot 8 knopen op de rotsen is gevaren. Zo op het oog zijn er verder geen mankementen, maar de mast wordt gedemonteerd om verder onderzoek aan de boot mogelijk te maken. Technici zijn daar dan ook de hele dag mee bezig. Gelukkig zijn er geen personen gewond geraakt.
Verder zijn er deze dag geen bijzonderheden.
.jpg)
Vrijdag 6 december beginnen we met het ververn van de boot. De eerste laag antifouling wordt aangebracht. Het is min spul, dus moeten we beschermende kleding aan. Gelukkig gaat het verven redelijk snel en lijkt de gekochte hoeveelheid ruim voldoende.
.jpg)
In de Avond gaan we de stad nog even in voor een kopje koffie. Op de boulevard bij het strand is het dan nog behoorlijk warm.
Zaterdag 7 december beginnen we met een mooie wolkenhemel tijdens de zonsopgang. De tweede laag antifouling wordt aangebracht - geen spannende verhaal.
Er wordt nog een catamaran binnengebracht die bewijst hoe belangrijk het onderhoud is. Deze is in geen jaren met antifouling behandeld en het resultaat mag er zijn.
's Avonds gaan we op stap in het oude centrum van Las Palmas. Het is een drukte van belang. De terrassen zijn goed bezet en op allerlei plekken treden artiesten op om hun kunsten te vertonen.
Zondag 8 december is het op de werf erg rustig. We ontbijten en Tjakko brengt een derde laag antiflouling aan nabij de waterlijn omdat er niet genoeg is om het hele schip nog een keer te verven.
Daarna gaan we voor een bezoekje naar het dorpje El Padrino op het schiereiland La Isleta bij Las Palmas. Het is ongeveer een half uurtje met de bus. In het dorp aangekomen wandelen we naar de top van een vulkanische heuvel met een kruis erop. Vandaar hebben we een schitterend uitzicht over Las Palmas en het eiland Gran Canaria. Aanvankelijk kunnen we ook nog de vulkaan de Teide zien op het eiland Teneriffe, maar deze verdwijnt al snel in de nevel.
We lunchen in El Padrino en gaan dan terug naar de boot om de laatste werkzaamheden aan de oot te verrichten voordat deze het water weer in gaat. We halen de tape eraf op de waterlijn en we brengen was aan op dit stuk van de bootshuid.
Woensdag 11 december keren we terug naar Nederland. We gaan met vlucht FR 7735, Gran Canaria -Eindhoven, vertrek 07.05 uur.
Dal van de Guayadeque
Interieur restaurant
Ingang grotwoning
Kijkje in het dal
Keuken in een grotwoning
Interieur grotwoning
Interieur grotwoning
Interieur grotwoning
Dal van de Guayadeque
Na het bezoek aan de grotten rijden we door het dal terug naar de snelweg en gaan vervolgens naar Maspalomas aan de zuidkust van Gran Canaria. Het is een erg touristische plaats. We komen echter om te kijken naar de zandduinen, die nu een bescherm natuurgebied vormen.
Maspalomas - paraboolduinen
Maspalomas - duingebied
Maspalomas - catusplanten
Maspalomas - duingebied
We verlaten Maspalomas om door te rijden naar Puerto de Mogan. Dits een heel schilderachtig haventje waar we onze lunch gebruiken. Het is wel behoorlijk toeristisch, maar dat maakt het ook wel weer levendig.
Puerto de Mogan
Puerto de Mogan
Puerto de Mogan - vissershaven
Puerto de Mogan - vissershaven
Na Puerto de Mogan rijden we de bergen in naar Mogan. We rijden nog een stuk door om vervolgens via een andere weg door de bergen terug te keren naar Arguineguin om weer op de snelweg naar Las Palmas te komen. De route door de bergen is landschappelijk erg mooi. Onder zie je een aantal foto's van de route.
Maandag 2 december vinden er allerlei voorbereidingen plaats om de boot aan te pakken. Vandaag worden er twee vrij nieuwe accu's ingebouwd, omdat de oude 'op' zijn. Ze hebben meer capaciteit dan de oude en zijn ook groter. Daarom moet de accu voor de motor worden verplaatst naar de andere zijde van de boot.
Tjakko bezig met de accu's
Dinsdag 3 december is de laatste dag van Iris hier. Morgen gaat ze terug naar Nederland en gaat de boot de wal op.
Woensdag 4 december is het vertrek van Iris. Tjakko en Iris staan rond half vijf op. Ik sta zelf wat later op om even afscheid te nemen. Om half zes komt de taxi. Het vliegtuig vertrekt om 07.05 uur. Nadat Iris is vertrokken gaan we nog even pitten tot 07.00 uur. We ontbijten en varen dan om kwart over acht naar de werf waar de boot om 08.30 uur uit het water gaat. De werf ligt namelijk naast de jachthaven. Alles verloopt voorspoedig en al snel liggen we in het 'dok', waar de boot uit het water wordt getild. De foto's onder geven een indruk van de werkzaamheden.
Het dok waar de krraan de boot uit het water tilt
De boot hangt in de takels
Tjakko kijkt of de kraandrijver zijn werk goed doet
De boot wordt met een hogedrukspuit gereinigd
De stutten worden onder de boot geplaatst
Het schuren van de anti-fouling laag
Als de boot uit het water is kunnen we beginnen met de werkzaamheden. Het onderschip wordt gladgeschuurd om een nieuwe anti-foulinglaag te kunnen aanbrengen. Dit mogen we niet zelf doen. Dit betekent dat we andere dingen kunnen doen zoals het kopen van nieuwe anodes en musketons voor het bevestigen van het zonnescherm. Ook maken we de schroef vast schoon om daar eveneens een anti-foulinglaag op aan te brengen. Intussen is een monteur bezig om een nieuwe afsluitklep voor het toilet te monteren. Al met al is de dag snel ten einde. We eten het maal dat door Iris is voorbereid ontspannen nogwat, dronken een borrel en dan niet te laat naar bed, want er moet morgen flink worden gewerkt.
Donderdag 5 december begint de klus. We leven gewoon op de boot op de wal. Tegenover de werf zijn douches en toiletten waar we gebruik van kunnen maken.
Ontbijt aan boord in de kuip
Vandaag is het poetsen geblazen. De buitenkant van de boot wordt eerst gereinigd en vervolgens in de was gezet.
In de werf ligt een mooi jacht. Er ontbreekt een groot stuk van het gewicht aan de kiel. Het blijkt dat deze met een vaart van 7 tot 8 knopen op de rotsen is gevaren. Zo op het oog zijn er verder geen mankementen, maar de mast wordt gedemonteerd om verder onderzoek aan de boot mogelijk te maken. Technici zijn daar dan ook de hele dag mee bezig. Gelukkig zijn er geen personen gewond geraakt.
Verder zijn er deze dag geen bijzonderheden.
Kiel met gebroken contragewicht
.jpg)
Beschadigde boot met mast
Vrijdag 6 december beginnen we met het ververn van de boot. De eerste laag antifouling wordt aangebracht. Het is min spul, dus moeten we beschermende kleding aan. Gelukkig gaat het verven redelijk snel en lijkt de gekochte hoeveelheid ruim voldoende.
.jpg)
Tjakko en ik schilderen beurtelings de helft van de romp
In de Avond gaan we de stad nog even in voor een kopje koffie. Op de boulevard bij het strand is het dan nog behoorlijk warm.
Rond 21.00 uur is het nog steeds 23 graden Celcius
Zaterdag 7 december beginnen we met een mooie wolkenhemel tijdens de zonsopgang. De tweede laag antifouling wordt aangebracht - geen spannende verhaal.
Zonsopgang
Er wordt nog een catamaran binnengebracht die bewijst hoe belangrijk het onderhoud is. Deze is in geen jaren met antifouling behandeld en het resultaat mag er zijn.
Een dikke laag zeepokken na jaren zonder onderhoud
's Avonds gaan we op stap in het oude centrum van Las Palmas. Het is een drukte van belang. De terrassen zijn goed bezet en op allerlei plekken treden artiesten op om hun kunsten te vertonen.
Straatartiesten
Straatartiesten
Straatartiesten
Zondag 8 december is het op de werf erg rustig. We ontbijten en Tjakko brengt een derde laag antiflouling aan nabij de waterlijn omdat er niet genoeg is om het hele schip nog een keer te verven.
Daarna gaan we voor een bezoekje naar het dorpje El Padrino op het schiereiland La Isleta bij Las Palmas. Het is ongeveer een half uurtje met de bus. In het dorp aangekomen wandelen we naar de top van een vulkanische heuvel met een kruis erop. Vandaar hebben we een schitterend uitzicht over Las Palmas en het eiland Gran Canaria. Aanvankelijk kunnen we ook nog de vulkaan de Teide zien op het eiland Teneriffe, maar deze verdwijnt al snel in de nevel.
Uitzicht over Las Palmas
Uitzicht over Gran Canaria
Haven van Las Palmas
Tjakko verkent de horizon
We lunchen in El Padrino en gaan dan terug naar de boot om de laatste werkzaamheden aan de oot te verrichten voordat deze het water weer in gaat. We halen de tape eraf op de waterlijn en we brengen was aan op dit stuk van de bootshuid.
Woensdag 11 december keren we terug naar Nederland. We gaan met vlucht FR 7735, Gran Canaria -Eindhoven, vertrek 07.05 uur.
Prima werk! Ga zo door!
BeantwoordenVerwijderenMooie impressiefoto's...vast hele mooie herinneringen aan.
BeantwoordenVerwijderen